Silifke’de Ulaşım 6 Temmuz 2025 tarihinde, ilçenin toplu taşımasını konu alan “Sim Koop ve Taşucu Koop” başlıklı bir köşe yazısı kaleme almıştım. Aradan zaman geçti; peki o günden bugüne ulaşımda neler değişti? Her şey yolunda mı gidiyor? Resmî kayıtlara baktığımızda, Silifke Kaymakamlığı’nın internet sitesinde yalnızca 9 mahalle görünüyor. Oysa Silifke’nin gerçekte 88 mahallesi var. Bu 88 mahallenin içinde, nüfus yoğunluğu ve hareketlilik nedeniyle ulaşımın en kritik olduğu mahalleler; Atakent, Atayurt, Gazi, Göksu, Mukaddem, Saray, Sarıcalar, Sayağzı ve Taşucu olarak öne çıkıyor. Doğal olarak bu bölgeler, minibüsçüler ve kooperatifler için ayrı bir önem taşıyor. Peki, hem kendi gözlemlerime hem de halktan gelen şikâyet ve yorumlara göre, vatandaş ulaşımdan memnun mu? 6 Temmuz 2025’teki yazımda, “Silifke’de her gün yüzlerce yolcuyu bir noktadan diğerine taşıyan iki ana toplu taşıma ağı var: Sim Koop ve Taşucu Koop.” demiştim. Ancak bu ağlara ek olarak, köylere giden minibüsler, Silifke Koop ve Mersin Büyükşehir Belediyesi’ne ait otobüsler olduğunu da unutmamak gerekiyor. Belirttiğim yoğun mahalleler dışında kalan yerleşimlerin de kendi içinde bir ulaşım ağı var. Çoğu, halk arasında kurdukları durak ve kooperatif isimleriyle biliniyor; ayrıca her hattın bir numarası bulunuyor. Örneğin, en çok tercih edilen hatlardan biri olan Sim Koop’un 1, 2, 3, 4 ve 5 numaralı güzergâhları farklı yönlere hizmet veriyor. Köylere giden araçlar genellikle köy adlarıyla anılırken, Taşucu Koop’un araçlarında ise mahalle isimlerini ve bazı araçların üzerinde numaraları görebilirsiniz. Mersin Büyükşehir Belediyesi’ne ait otobüslerden Taşucu–MEŞOT arasında çalışan 170 numaralı, Silifke–Aydıncık arasında çalışan 172 numaralı hatlar da ilçenin ulaşımında önemli bir yere sahip. Peki, bu hatlar birbiriyle uyumlu iletişimiyle bütüncül bir ulaşım ağı oluşturabiliyor mu? Vatandaşları mağdur etmeden işleyebiliyorlar mı? Ne yazık ki bu soruların yanıtı, bizi benzer başlıklara götürüyor: Şehir bölge planlamasının yapılmamış olması, otopark sorununun kronikleşmesi, düzensiz verilen izinler ve denetim eksikliği, ulaşımda yaşadığımız temel problemlerin başında geliyor. Silifke’de özellikle 07.00–08.15 saatleri arasında ciddi bir trafik yoğunluğu oluşuyor. Öğrenciler, işçiler ve randevusu olan vatandaşlar aynı saatlere sıkışıyor. Peki Sim Koop ve belediye, bu yoğunluğu hafifletmek adına nasıl bir planlama yapıyor? Taşucu Koop belirli güzergaha sahip olduğu için farklı bir yazı altında değerlendirilmelidir. Güzergâhları numaralandırarak geniş bir ağa sahip olan Sim Koop’u başarılı ya da başarısız bulma kararını siz okurlara bırakıyorum. Ancak kendi yaşadığım bir örneği paylaşmadan geçemeyeceğim: Yaklaşık iki aydır her Cuma günü 2 numaralı Sim Koop aracını kullanmam gerekiyor. Bu hat, belirlenen güzergâh üzerinden saatte bir geçiyor. Stadyumun oradan bu minibüsün her zaman “buçukta” geçtiğini bilirdik. Fakat son dönemde ya erken geliyor ya da geç kalıyor. Bu da benim, yetişmem gereken yere zamanında ulaşmamı çoğu zaman imkânsız hale getiriyor. Sürücülerin ve birlikte çalıştıkları kişilerin birbirinden habersiz hareket etmesi, zaman planlamasını zorlaştırıyor; yolcuları da belirsizlik içinde bırakıyor. Oysa eskiden böyle değildi. Ne oldu da bu noktaya geldik? Silifke’nin neredeyse her yerinin kazılması, bu düzensizliği daha da artırdı mı? Sim Koop 1 ve 5 numaralı araçlar, Susanoğlu yolu üzerinden gelir; Keklik’ten, stadyumdan, anıttan geçerek yeni belediye binasına doğru ilerler. Ardından liselerin, adliyenin önünden geçip hastaneye ulaşır. Kâğıt üzerinde bakıldığında öğrenciler ve vatandaşlar için ideal bir hat gibi görünüyor. Fakat pratikte araç sayısı, sefer sıklığı ve konfor, talebi karşılamaya yetmiyor. Çevredeki geri bildirimler ve kendi gözlemlerim, bu hatların “yetersiz kaldığını, zaman sorunu yarattığını” açıkça gösteriyor. Taşucu Koop ise her ne kadar “Japonlar kadar dakik” olmasa da kendi içinde daha disiplinli bir ağ kurmuş durumda. Stadyumun oradan 10–13 dakikalık bir yürüyüşle otogara ulaşıp araca biniyorum; haftada dört gün gittiğim yere 8–10 dakika içinde varıyorum. Aynı güzergâhı Sim Koop ile denediğimde ise bambaşka bir tabloyla karşılaşıyorum: Stadyumdaki durakta beklerken 1 ve 5 numaralı araçlar çoğunlukla dolu geçiyor ya da dalıp durağı görmeden hızla devam ediyorlar. Soğukta da sıcakta da beklemek zorunda kalıyorsunuz. Üstelik araca binebilsem bile gitmek istediğim noktaya, yaklaşık 35–45 dakikada ve Taşucu Koop’a kıyasla 5 TL daha fazla ödeyerek ulaşabiliyorum. Stadyum–otogar arasında düzenli işleyen bir minibüs hattının eksikliği çok net. Mersin Büyükşehir Belediyesi’ne ait 170 numaralı hat da ne yazık ki saatlere ve dakikalara tam anlamıyla uymuyor. Sonuç olarak öğrenciler başta olmak üzere pek çok vatandaş, Silifke’nin ulaşımındaki plansızlık yüzünden hem zaman hem de maddi açıdan ciddi mağduriyet yaşıyor.   Zam meselesi: 2025 yılı içinde Sim Koop çatısı altındaki araçlara defalarca zam yapıldı. Peki neden bu kadar sık zam geliyor? Daha yakın zamanda yine ücretlere 5 TL daha eklendi. Buna karşılık, Taşucu Koop bünyesindeki araçların tarifelerine aynı sıklıkta zam yapılmadığını görüyoruz. Üstelik Kasım ayında Silifkelilere özel herhangi bir maaş artışı olmadığı gibi, vatandaşlara ekstra bir ödeme ya da destek de sağlanmadı. Gelirler aynı kalırken ulaşım ücretlerinin artması, özellikle dar gelirli ailelerin bütçesini zorluyor.   Engelliler meselesi: Engelli bireyler için sabit, net bir ücret tarifesi var mı? Gözlemlerime göre şoförler, çoğu zaman insiyatif kullanarak engelli yolculardan öğrenci ücreti alıyor ve böylece bir nebze destek olmaya çalışıyorlar. Ancak bu iyi niyet, sistemli bir politikanın yerini tutmuyor. Asıl mesele şu: Engelliler evden çıkıp araca binene kadar hangi engellerle karşılaşıyor? Kaldırımlar, rampalar, duraklara giden yollar ne kadar uygun? Gerek kendi gözlemlerim gerek halktan duyduklarım, maalesef Silifke’de engelliler için ulaşılabilirliğin yeterli olmadığını gösteriyor. Bazı güzergâhlarda, normalde 2 dakikada ulaşılabilecek bir durağa, engelli bir birey 5–10 dakikada güçlükle varabiliyor. “Her mücadele, bir öğretmendir. Onlardan alacağımız dersler, bizi daha bilge yapar.” denir. Ne yazık ki son birkaç yıl içinde Silifke’de engellilerin ulaşıma erişimi konusunda, bırakın bilgelik seviyesini, ders çıkarmanın asgari düzeyine bile ulaşamadığımızı üzülerek söylemek zorundayım. Engelli bireyler için Sim Koop, Taşucu Koop ve diğer araçlar ne kadar uygun? Engelli yolcular için ayrı bir tarife bile oluşturulmamışken, tekerlekli sandalye için ayrılmış güvenli alanlar var mı sorusu neredeyse ironik kalıyor. Eğer ruhsat ve izin süreçlerinde bu şartlar gerçekten isteniyor ve denetleniyorsa, araçların buna uygun hale getirilmesi gerekiyor. “Zorluklar, hayatın bize sunduğu en değerli derslerdir; onları kucakla ve öğren.” Sağlığın da hastalığın da yaşa bakmadığını hepimiz biliyoruz. Bu yüzden, Engelliler Günü’nde yapılan “hepimiz birer engelli adayıyız” ya da “engelliler günü kutlu olsun” paylaşımlarının yalnızca dijital bir aktivizm gösterisi olarak kalmaması gerekiyor. Gerçek sınav, sokakta; kaldırımlarda, duraklarda ve araçların içinde veriliyor.   Diğer meseleler Silifke’de ulaşım ve trafik sorununu büyüten başka başlıklar da var: Trafiğin en yoğun olduğu saatlerde çöp toplanması, Eski belediye binasının bulunduğu alanın tek yöne dönüştürülmesi, Durak yerlerinin nitelikli ve verimli kullanılmaması, Kentteki çeşitli kazıların ardından yolların eskisinden daha kötü halde bırakılması, Park yerlerinin farklı araç ve gereçlerle doldurulması, Kaldırımların otopark olarak kullanılmasına göz yumulması… Tüm bunlar, ulaşımı bir bütün olarak ele almamız gerektiğini gösteren temel sorunlardan sadece birkaçı.   Basında Silifke’de Ulaşım Son zamanlarda, göze büyük görünen işlerin “marifet” olarak sunulduğu bir anlayış hâkim. Oysa ulaşımdan kentsel düzenlemeye kadar pek çok alanda Pareto ilkesini hatırlamakta fayda var: Sonucun yüzde 80’ini, çoğu zaman görünmeyen yüzde 20’lik doğru iş üretir. Yani mesele, birkaç mahallede “modernlik” adı altında 500–1500 metrelik alanları, birkaç yılda bir sürekli kazıp tekrar döşemek değil. Asıl mesele, bugüne kadar hiç dokunulmamış mahallelerin; kazılıp kötü bırakılan, araçlara zarar veren yolların ve can–mal güvenliğini tehdit eden noktaların düzeltilmesidir. Böylece hem trafik akışı rahatlar hem de kaza riski azaltılır. Gösterişli başlıklar, süslü metinler ve parıltılı reklamlar elbette yapılır, yapılacaktır da. Ama bunların anlamlı olabilmesi için önce Silifke’de ulaşımın ve kentsel düzenin, her gün bu şehri adım adım yaşayan insanların ihtiyaçlarına göre planlanması gerekiyor. Aksi takdirde, kâğıt üzerinde güzel görünen projeler, pratikte vatandaşın cebinden ve vaktinden çalmaya devam edecektir.   Kaynakça 1) Türkiye Cumhuriyeti Silifke Kaymakamlığı - Mahalli İdareler 2) https://silifke.bel.tr/Content/Headman ; https://www.mersin.bel.tr/kurumsal/mahalle-muhtarliklari  88 mahalle 88 muhtar demektir. Bu siteler üzerinden iletişim bilgilerine ulaşmanız da mümkündür. (3) https://www.bha.net.tr/silifkenin-onemli-cadde-ve-sokaklari-yeni-yuzune-kavustu https://www.marmarisyenisayfa.com/haber/silifke-de-iki-caddeye-yeni-duzenleme-542093.html https://www.mersinportal.com/silifkeye-konforlu-dokunus-abdi-ipekci-caddesi-yenilendi https://www.haberturk.com/silifke-de-ciftcilerin-kullandigi-yollar-yenileniyor-3715209?page=3 Ulaşım alanında taraflı yazılar olduğu gibi tarafsız yazılarda mevcuttur.