Silifke’de Tarım Gerçeği Silifke… Havasıyla, toprağıyla, Göksu Irmağı ile güneşiyle, poyrazıyla adeta doğanın bize armağan ettiği bir cennet parçası. Bu güzel memlekette yaşamak, bu bereketli topraklarda üretmek bir zamanlar büyük bir gurur vesilesiydi. Ancak bugün geldiğimiz noktada, ne yazık ki tarım artık bu güzelliği taşıyamaz hale geldi. Biz de atalarımızdan kalan bu kutsal mirasın izinde, yıllardır toprakla iç içe bir hayat sürdürdük. Her sabah gün doğmadan yola çıktık, alın terimizi, birikimlerimizi toprağa akıttık. Ama artık bu gemiyi yüzdürecek gücümüz kalmadı. Bahçelerin masrafları, açıklanan enflasyon oranlarının çok ötesinde. Gübre, ilaç, sulama, mazot, işçilik… Her biri ayrı bir yük. Maliyetlerin bu kadar arttığı bir ortamda bir yıl sonrasının bütçesini yapmak mümkün değil. Çünkü biz üreticiler, ne kadar çabalarsak çabalayalım, ürünün fiyatını pazar belirliyor. Bu şartlarda bırakın kâr etmeyi, bir sonraki sezonun masraflarını nasıl çıkaracağımız bile belli değil. Önümüzü görmek, neredeyse “cam küreye bakmak” gibi bir şey oldu. Yıllardır “Seneye daha iyi olur” diyerek kendimizi avuttuk. Her zorlukta bir umut kırıntısı bulmaya çalıştık. Ama artık o umut da tükendi.  Tarımda etkin uğraşı, bakım tekniklerini kullanarak verimliliği artırmak ve kaynakları en iyi şekilde değerlendirmektir. Tarımsal üretim yüksek olduğunda, satış gelirlerinin düşmesi önemli sorunlardan biridir. İklim değişikliği ile birlikte tarım sektörü yağış, nem, sıcaklık gibi iklim parametrelerindeki değişikliklerden diğer sektörlere göre daha fazla, olumlu ya da olumsuz yönlerden etkilenmektedir. Üreticiler hasat sonrası elde ettiği gelirlere göre, bir sonraki yılın üretim kararını belirlediği için, üretim miktarı ve talep arasındaki döngü, çiftçileri  genelde olumsuz etkilemektedir.   Ailece oturduk, konuştuk ve zor da olsa bir karar verdik: Artık bu işi bırakıyoruz, tarımdan çekiliyoruz veya ağaçların kurumaması modunda bir bakım planlıyoruz. Başka bir ifadeyle, bizde Skimpflasyon’un kurbanı olduk. Yani istenilen kârlılığa ulaşamadığımızdan ürün ve bakım hizmetlerin kalitesini düşürerek, maliyetleri azaltma stratejisine yöneliyoruz.   Sonuç olarak, tarımda devlet desteği, ülke ekonomisinin kalkınması, istihdamın artırılması, milli gelirin yükseltilmesi ve en önemlisi ülkenin gıda güvenliğini sağlaması için şarttır. Devlet destekleri, çiftçilerin üretim maliyetlerini düşürerek, örneğin mazot, gübre, iş gücü  ve ilaç desteği, “Temel Gelir Desteği”, organik tarım ve iyi tarım destekleri olabilir. Bu destekler, çiftçilerin maliyetlerini düşürür, rekabet gücünü artırır, ülkenin gıda politikasına olumlu yansır ve sektörün gelişimine katkıda bulunur.  Bu kararı almak kolay olmadı. Çünkü toprak, bizim için sadece bir geçim kaynağı değil; bir yaşam biçimiydi, bir liyakat örneği idi. Ama artık bu yüksek maliyetler, kârsız üretim çabalarına dayanacak gücümüz kalmadı. Bu cümleleri kurmak kolay değil; ama gerçeğe gözümüzü kapatamayız. Kârın, umudun ve geleceğin olmadığı bir yerde çabalamaya devam etmenin bir anlamı kalmadığını kabul etmemiz gerekiyor. Tarımdan geçimini sağlayan tüm dostlarıma, hemşerilerime gönülden selamlarımı iletiyorum. Yüce Yaratıcı hepimizin yanında olsun.   Article in English  The Reality of Agriculture in Silifke Silifke… With its air, its soil, the Göksu River, its sun, and its northern winds, it is truly a piece of paradise gifted to us by nature. Living in this beautiful land and producing from its fertile soil was once a source of great pride. Yet today, we have sadly reached a point where agriculture can no longer sustain this beauty. Following the sacred legacy left to us by our ancestors, we have lived a life intertwined with the land for many years. Every morning before sunrise, we set out to work, pouring our sweat and savings into the soil. But now, we no longer have the strength to keep this ship afloat. The costs of maintaining orchards are far beyond the officially announced inflation rates. Fertilizer, pesticides, irrigation, fuel, labor, each has become a heavy burden. In an environment where expenses have skyrocketed, it is impossible to plan a budget even a year ahead. No matter how hard we work, the market dictates the price of our produce. Under these conditions, let alone making a profit, we can’t even predict how we’ll cover next season’s expenses. Seeing ahead has become almost like “looking into a crystal ball.” For years, we kept telling ourselves, “Next year will be better.” We tried to find a glimmer of hope in every hardship. But now, that hope has run dry. As a family, we sat down, talked, and made a difficult decision: we are quitting. We are withdrawing from farming, or at best, planning a minimal maintenance routine just to keep the trees from drying out. In other words, we have fallen victim to skimpflation. That is, since we cannot achieve the desired profitability, we are resorting to a strategy of reducing costs by lowering the quality of our products and maintenance services.   In conclusion, state support for agriculture is essential for the development of the country's economy, increasing employment, raising national income, and most importantly, ensuring the country's food security. State support can take the form of reducing farmers' production costs, for example through fuel, fertilizer, labor, and pesticide subsidies, Basic Income Support, organic farming, and good farming practices. These subsidies reduce farmers' costs, increase their competitiveness, positively impact the country's food policy, and contribute to the development of the sector.   This decision was not an easy one. Because for us, the land was not merely a means of livelihood; it was a way of life  a symbol of dignity and perseverance. But we can no longer endure the high costs and the struggle of producing without profit. It’s not easy to say these words, but we can’t close our eyes to reality. We must acknowledge that there is no meaning in continuing to struggle in a place where there is no profit, no hope, and no future. To all my fellow farmers and townspeople who make their living from the land, I send my heartfelt greetings. May the Almighty be with us all. Artikel auf Deutsch  Die Realität der Landwirtschaft in Silifke Silifke… Mit seiner Luft, seinem Boden, dem Göksu-Fluss, seiner Sonne und seinem Nordwind ist es wahrlich ein Stück Paradies, das uns die Natur geschenkt hat. In diesem schönen Land zu leben und auf diesem fruchtbaren Boden zu produzieren, war einst ein Grund großen Stolzes. Doch heute sind wir an einem Punkt angekommen, an dem die Landwirtschaft diese Schönheit leider nicht mehr tragen kann. In der Spur des heiligen Erbes, das uns unsere Vorfahren hinterlassen haben, haben wir viele Jahre lang ein Leben im Einklang mit der Erde geführt. Jeden Morgen, noch vor Sonnenaufgang, machten wir uns auf den Weg und gaben unseren Schweiß und unsere Ersparnisse der Erde hin. Aber nun fehlt uns die Kraft, dieses Schiff weiter über Wasser zu halten. Die Kosten für die Obstgärten liegen weit über den offiziell bekanntgegebenen Inflationsraten. Dünger, Pestizide, Bewässerung,  Treibstoff, Arbeitskräfte jedes für sich ist eine schwere Last. In einer Zeit, in der die Ausgaben derart gestiegen sind, ist es unmöglich, ein Budget auch nur für das nächste Jahr aufzustellen. Denn egal, wie sehr wir uns bemühen, der Markt bestimmt den Preis unserer Erzeugnisse. Unter diesen Bedingungen ist es schon schwierig genug, die Ausgaben der nächsten Saison zu decken vom Gewinn ganz zu schweigen. In die Zukunft zu blicken ist inzwischen fast so, als würde man in eine „Glaskugel“ schauen. Jahrelang haben wir uns mit dem Gedanken getröstet: „Nächstes Jahr wird es besser.“ Wir haben in jeder Schwierigkeit einen Funken Hoffnung gesucht. Doch nun ist auch diese Hoffnung erloschen. Als Familie haben wir uns zusammengesetzt, gesprochen und so schwer es auch war  eine Entscheidung getroffen: Wir hören auf. Wir ziehen uns aus der Landwirtschaft zurück oder planen höchstens eine minimale Pflege, nur damit die Bäume nicht austrocknen. Mit anderen Worten: Wir sind Opfer der Skimpflation geworden. Das heißt, da wir die gewünschte Rentabilität nicht erreichen können, greifen wir auf eine Strategie zurück, bei der wir die Kosten senken, indem wir die Qualität unserer Produkte und Wartungsdienstleistungen verringern.   Zusammenfassend lässt sich sagen, dass staatliche Unterstützung für die Landwirtschaft für die Entwicklung der Wirtschaft des Landes, die Schaffung von Arbeitsplätzen, die Steigerung des Nationaleinkommens und vor allem für die Gewährleistung der Ernährungssicherheit des Landes von entscheidender Bedeutung ist. Staatliche Unterstützung kann in Form einer Senkung der Produktionskosten für Landwirte erfolgen, beispielsweise durch Subventionen für Kraftstoff, Düngemittel, Arbeitskräfte und Pestizide, durch Grundeinkommensbeihilfen, durch ökologischen Landbau und durch gute landwirtschaftliche Praktiken. Diese Subventionen senken die Kosten der Landwirte, steigern ihre Wettbewerbsfähigkeit, wirken sich positiv auf die Ernährungspolitik des Landes aus und tragen zur Entwicklung des Sektors bei.   Diese Entscheidung ist uns nicht leichtgefallen. Denn die Erde war für uns nicht nur eine Einkommensquelle, sondern eine Lebensweise ein Zeichen von Würde und Hingabe. Doch die hohen Kosten und die ertragslose Mühe haben unsere Kräfte erschöpft. Es ist nicht leicht, diese Worte auszusprechen, aber wir dürfen die Augen vor der Realität nicht verschließen. Wir müssen erkennen, dass es keinen Sinn hat, an einem Ort weiterzukämpfen, an dem es weder Gewinn, noch Hoffnung, noch Zukunft gibt. Allen Freunden und Mitbürgern, die ihren Lebensunterhalt mit der Landwirtschaft verdienen, sende ich meine herzlichsten Grüße. Möge der Allmächtige an unserer Seite sein.