Çorap Söküğü   “Kullanışlı” belediyeci arıyorum! Aklımın metcezir yaşadığı… Sabahı olmayan bir gecede, vicdan sordu aklıma: - Akıl akıl söyle bana şimdiki aklın olsaydı? Tarifsiz kederler ve dahi pişkin hasretler içindeki aklım pişkin pişkin konuştu. * Şimdiki aklım olsaydı; Arsız müteahhit olurdum. Dikine dikine bina dikerdim. ‘Belediyeden 13 bin metrekare bina yapılacak yere 21 bin metrekare… 15 bin metrekare bina yapılacak yere 40 bin metrekare emsal’ isterdim. Bak beyim, sana iki çift lafım var! Hiç düşünmeden voliyi vururdum. Anlıyor musun, voliyi vururdum ve dönüp arkama bakmazdım bile! * Şimdiki aklım olsaydı; İkinci el “kullanışlı” belediyecilerle arkadaş, İkinci el “ergonomik” belediyecilerle ahbap çavuş, İkinci el “elverişli” belediyecilerle kapı yoldaşı olurdum. * Şimdiki aklım olsaydı; Alicengiz oyunlarıyla hukuku dolanır, Köşe başlarını tutar, Kupon arazileri mevzi alır; sipere yatardım. * Şimdiki aklım dün yoktu, bugün var. Bayıra vurmuş kart öküz yaşıma varıncaya dek nice “dün” elimden uçup gitti. Nice dün eskittim. Nice dün, nice dün bozdurup harcadım. “Yarın” denen vakit gelir mi gelmez mi? “Yarın” denen meçhulü görür müyüm görmez miyim bilinmez! Düne ait ne varsa dünde kaldı cancağızım. Şimdiki aklımla arsız müteahhit olmak istiyorum. “Arkadaş, ahbap çavuş, kapı yoldaşı” olmaya acelem var. Acilen ikinci el “kullanışlı”, sahibinden “ergonomik” ve de “elverişli” belediyeciler aradığımı ilan ediyor, bir şans, bir fırsat istiyorum(!) * Doktoruma sordum, “damar sertliğine yol açmaz” dedi. Aynaya baktım, elimle yüzümü yokladım ağzım varmış. Yağma Hasan’ın böreğinden tatmak istiyorum! Ağzım var! 22 bin lira ücretle geçinemiyorum! Dümenime bakmak, dümen tutmak istiyorum. Ağlasam sesimi duyar mısınız mısralarımda. Hey oradakiler, ağzım var! İçimde nice uzun yılın özlemi var (!) * Şimdiki aklım böyle böyle höykürürken… Vicdanım, aklıma nükleer başlıklı balistik “itiraz” füzeleri yağdırırken… Söylenenlere, “tamamen duygusal” hasretlere tanıklık eden… Fayton feneri gibi kocaman kafamın sağında solunda yapışık kepçe kulaklarım lafa karıştı. Mersin Büyükşehir Belediye Başkanı Vahap Seçer’in “vicdan” tesirli sözlerini füze rampalarına yükledi: “Allah’tan korkmazlar! Siz 13 bin metrekare bina yapacağınız yere 21 bin metrekare… 15 bin metrekare bina yapacağınız yere 40 bin metrekare emsal kullanırsanız buna hangi vicdan dayanır? Bir tarafta 22 bin liraya asgari ücretle çalışan… Bir tarafta oturduğu yerde imar rantıyla milyar dolar alan… Öyle emsal fazlası, bazı alicengiz oyunlarıyla, hukuku dolanarak yapılan binaların hiç gözünün yaşına bakmayız. Yani bina mı yıkılacak? Valla yıkarız.” * Vicdan konuştu. Kulak işitti. Dil sustu. Bayıra vurmuş kart öküz yaşına eren arsız aklım utandı! İkinci el “kullanışlı”, ikinci el “ergonomik”, ikinci el “sahibinden elverişli” belediyecilerle, arsız müteahhitler utanır mı bilmem! Tecrübeyle sabittir. Bayıra vurmuş kart öküz yaşıma varıncaya dek nice dün eskittim de utanan kimseyi görmedim! “Yarın” denen vakitte utanacak kimseyi görür müyüm görmez miyim bilmem! “Yarın” denen meçhulü görür müyüm görmez miyim onu da bilmem! “Bir tarafta oturduğu yerde imar rantıyla milyar dolar alan…” Bir tarafta bayıra vurmuş kart öküz yaşta oturduğu ev kira, 22 bin lira gelirle geçinmeye çalışan ben ve kaderdaş yüzbinler, milyonlar, milyon kere milyonlar… Ey Allah’tan korkmazlar!