Gıda ve Üretim… Dünya’da büyük bir kaos yaşanmaya başladı gıda konusunda… Önce CORONA, henüz CORONA virüs bitirmeden Rusya-Ukrayna savaşı ve dünyada gıda alanında üretim sorunu yaşanmaya başladı… Buna rağmen ülkemizde üretim yeteri derecede niçin yapılmıyor? Tarım alanları oldukça geniş bir ülke olmamıza rağmen, neden üreticilerimize yeterince destek çıkmıyoruz? Dünya ülkeleri arasında kendi kendine yeten tarım ve hayvancılık ülkesi iken, şimdi buğday başta olmak üzere baklagillerin büyük bir kısmını ithal eden ülke durumundayız! Besi hayvanlarının yediği saman bile ithal ediliyor… Hayvancılık konusunda ise yaya kalmış durumdayız! Yiyecek etimiz bile Avrupa ülkelerinden geliyor. Nasıl bir et olduğu konusunda şüpheler var. Belki doğru ettir ama kesilme usulü yanlış ise mundardır ve dinimizce yenilmez. Et bile ithal edilir durumda iken, neden üreticilerimize yeterince teşvik verilmez, verildi denilenler ise kimlere gider? Aslında bu sorular çoğaltılabilir ancak konumuz bu değil… Önümüzdeki süreçte yaşayacak olduğumuz gıda sıkıntıları! Dünyada üretimi bile bile yapılmasını istemeyen emperyalistler, özellikle tarım ve hayvancılıkta kendi kendisine yeten ülkeler dahil tüm dünyada, gerçekleştirdikleri teşviklerle bir çok ülkede üretimi bitirme noktasına getirmiş durumdalar. Türkiye’de pancar ile başlayan, buğday ve bakliyat ile devam eden süreçte, şimdiler de bu ürünleri ithal eden bir ülke konumundayız maalesef… Rusya-Ukrayna savaşı ile birlikte şimdi herkes ekmeğe gelecek zam mı konuşuyor! Boş tarlası var ekeni yok. Devletten üç kuruş para alınca sanki karnı doyacak! Yıllardır buğday eken, bakliyat eken insanlarımız bile bıraktılar ekip, dikmeyi… Niye diyorsun? Haklı olarak; akaryakıt başta olmak üzere gübre ve ilaç fiyatlarını gösteriyorlar… Devlet burada devreye çok acil olarak girmeli boş ve tarıma elverişli araziler bir an evvel üretime başlatılmalı ve olası yaşanması muhtemel gıda sıkıntısına bugünden çare bulunmalıdır. Devlet ivedi olarak köylüsüne, çiftçisine teşvik vermeli, gerekirse maliyetlerini karşılamalı ve henüz başında olduğumuz gıda sorununa çare olmalıdır. Çilek, muz, avokado ekelim, dikelim ancak karnımızı doyuracak buğday ve bakliyattan geri kalmayalım. Bitme noktasına gelen hayvancılığı yeniden canlandırılması sağlanmalı, yem fiyatları makul bir şekle getirilerek, hayvancılık ciddi olarak teşvik edilmelidir. Hayvancılıkta sadece büyük şirketlere değil kendi çapında hayvancılık yapan şahıslara da teşvik ve destek sağlanmalı, hayvancılığın yaygınlaşmasının önü açılmalıdır. Yatlara ve gemilere verilen akaryakıt desteği, üretim yapan çiftçiye de sağlanmalı, tohum, gübre ve ilaç desteği gerekirse karşılıksız verilmelidir. İnsanları tüketime değil üretime teşvik edici girişimlerde bulunmaları için çeşitli projeler hazırlanmalı, üretimin çoğalması için hazırlanan projeler hayata geçirilmelidir. Türkiye tarım ve hayvancılık alanında kendine yeten ülkelerin arasında yer alırken, hat da ürettiğini ihraç ederken şimdi ithal eden bir ülke durumunda olmanın acısını yaşamaktadır. Paran varsa alırsın, paran yoksa kim verecek sana buğdayı, nohutu, fasülyeyi, et, sütü, yumurtayı, tavuğu ama üretirsen, üreten ve üretimini çoğaltan bir toplum oluşturursan paran olmasa da kendisine yeten bir halk ortaya çıkar. Corona, savaş derken; üretimin ne kadar önemli olduğunu sanırız anlaşılmıştır. Petrol fiyatlarının varil başına 40 Dolar’dan 150 Dolar’a kadar çıkması ve bunun karşılığında elinde ürettiğin bir ürün olmaması veya paran olmaması nedeni ile insanların açlıkla karşı karşıya kalması kaçınılmaz olacaktır. Henüz geç olmadan üretim yapalım. Küçük bir toprağımız varsa bile değerlendirelim. Patates ekelim, biber ekelim, domates ekelim, fidan ekelim… Üretelim, üretenleri teşvik edelim, çünkü yarın çok geç olabilir… Sevgi Işığınız Olsun…