Yazmanın, Söylemenin, Dinlemenin, yolu okumayla döşenir Nerde olursa okuma odası haberi beni heyecanlandırıyor. Mersin Edebiyat Festivali’nde “çocuklarla şiir okuma atölyesi”, “çocuklarla öykü okuma atölyesi”nin etkinlik haberlerini Sesimiz Gazetesi’nde okumak beni heyecanlandırdı. Taa 50 yıl gerideyim. İlk çocuğumu dünyaya getirdiğim yıl 1973 iş hayatımı sonlandırmıştım. 2. Çocuğum da 31 Aralık 1974. Çocuk yetiştiren ev kadını olmuşken mahalledeki komşu çocuklarıyla oynayan oğullarımın hangi arkadaşlarıyla iyi zaman geçirdiğine dair gözlemlerimden sonra o arkadaşlarının önce anneleriyle daha sonra babalarla tanışmalar arkadaşlıklar oluştu. Öyle ki çocuklar hem biz ebeveynler hala birlikteliğimizi -arada eksilenler olsa da- hala sürdürüyoruz. Okuma haberi nere yazdıklarım ne alaka. Buraya ilk torunum Göktuğ’a 3 yaşındayken gazete okurken fotoğrafımızı koymalıyım. Normal günlük yaşamımda en az iki saat okumam vardır. Çocuklarımızdan dolayı başlayan annelerle arkadaşlığımız ayda 1-2 kere gündüz evlerimizde çaylı toplantılarla geçti. Zamanla bu toplantılarda bir önceki buluşmada belirlediğimiz yazarla ilgili bilgi birikimlerini paylaşır olduk. Daha çok felsefi eserler seçiyorduk. Ben kendimi bildim bileli günlüklerim vardır. Ayrıntılar çok da; özel, özetliyorum. Benimle resim çalışmak istiyorlardı. Bu arada mahalledeki çifte minerali camide halk eğitim merkezli yapma çiçek kursu açıldı. (Sanırım Burhan Özfatura Belediye Başkanı idi.) Resme hevesli arkadaşlarla önce bu kursta buluştuk. Başarı belgelerimizi de keyifle aldık. Resim grubumuzdan Nevin Demirsahan camiden yukarıya yokuş başındaki evinde bir ortam oluşturdu, birkaç kere resim çalışması yaptık. Güzelyalı’da oturan Belma Kapaklı’nın kendine ait dairesinde (kiracısı çıkan) neredeyse 8-10 ay birlikte çalıştık. Nursel’in iki numaralı oğlu, Meral’in iki oğlu ağzı emzikli bizimleydiler. Gelelim sonrasına. Atölye çalışmalarından açık hava ortamlarında çalışmalar yaptıktan sonra İzmir Devlet Resim Heykel Müzesi kapsamındaki kurslara başlamaya. Ben de onlarla kurslara -seramik- katıldım. Sevilay, ben, Meral, Semra Tüzün Kızılcam ve Yıldız Şima öğretisiyle seramiğe, Belma Şeref Bigalı’ nın dersine, Gülten de Şeref Bigalı’ da resim atölyesine başladı. Meral ayrıca Cahit Koççoban’ dan heykel eğitimi aldı. Çöpten adam çizemem diyen Nursel’in kuşkonmaz çiçeğini nasıl unuturum. Giysi butiği vardı, halen devamdadır. Belma Fransa’ya resimler satarken o da takı butikçisi oldu. Sanatçı gözüyle seçtiği gümüş takılarının hep alıcısı olmuşumdur. Semra seramiği de bıraktı. Benim eserlerimin koleksiyoncusu oldu. Ben de Meral’ in koleksiyoneri oldum. Meral Üstüntaş Silifke Festivali’nin ilk seramik sanatçısı olmuştur. Meral ve Sevilay yıllardır açtıkları seramik atölyesinde eser üretiyor, öğrenci yetiştiriyorlar. Gülten suluboya sanatçısı oldu. 26.04.2006 yılında Ege Bölgesi Sanayi Odası sanat galerisinde gerçekleştirdiği suluboya resim sergisinde açılışta birlikteydik. Neşe Can Hürtürk ve Ayşe Nazlı kardeşlerin kurduğu “Sokak Çocuklarını Koruma Derneği” ne satılan tüm eserlerinin ederini noter nezaretinde bağışlaması gurur vericiydi. Yıl 2022. Kiraz zamanıydı. Oğlum Güçhan’la Gökbelen’e gitmiştik. Orada belli zamanlarını Gökbelen’ de yaşayan; gönlünü çağdaşlığa, sanata, eğitime adayan Ayşe Erdevinen’le sohbetteyken Silifke’de okuma günlerinden de konuştuk. Kaymakamımızın da katıldığını söylemiş. Bizimle de selam yollamıştı. Ben de ilk kez Taşucu’nda yıllar evvel sanatta okuma günlerinden bahsettim. Silifke’de okuma günleriyle ilgili Yaşar Öztürk’ten de öğrendiğim kadar Nurten Öztürk’le görüşmem lazım. (Taşucu’nda Atatürk evindeki etkinliğe davet edilmiş katılamamıştım. Halk Kitabevi’ ne uğradığımda Nurten Hanım’la tanışmıştık kısa bir an.) S.O.S. sanat etkinliklerini resim, şiir, fotoğraf, seramik, enstalasyon, kolaj gibi üretimlerle oluştururken yaşadığım evimde, bahçemde şairlerimizi şiirleriyle, yazarlarımızı da öykü okuma zamanlarında gündeme alıyor, hatırlatıyor, yaşama yeniden katıyorduk konuklarımızla. En son yazarımız Nursen Yakın “Giden Kadınlar” kitabından tanıtmış, öykülerinden okumuştuk ki o gece pandemi yasakları başlamıştı. Sanırım 8 Mart etkinliğimizdi ve 8 kişiydik. İleride 8 Mart etkinliklerimi yazma hazırlığındayım. 2022 bölgemiz şairi Ümit Yaşar Oğuzcan ve Nafi Çelik şiirleriyleydik 29 Ekim’de de. İzmir Edebiyat ortamında ilkin hatırladığım İzmir Konak Belediye Başkanı Muzaffer Tunçağ desteğiyle Hidayet Karakuş yazarlık odası çalışmalarıydı. Esin Yılmaz katıldığı bu edebiyat çalışmasından dolayı yazısıyla ödüllendirilmişti. Hatta yazısı senaryolaşıp sinema çekimi yapılacaktı. Yine hatırladığım, izlediğim kadar Sadık Aslankara da İzmir’den Eskişehir’e, Ankara’ya uzun soluklu yazarlık eğitimi çalışmalarını titizlikle tamamlarken; ayrıca farklı farklı yerlerde daha küçük gruplarla edebiyat çalışmalarına katkılarını sunmuştur. Cumhuriyet Gazetesi’nin Kitap ekinde yazmalarını sürdüren Sadık Aslankara yaratıcılık gücünü neredeyse deneyselleyerek edebiyat sahnesine hazırlayan edebiyat gezginimiz olmuş. Mersin Edebiyat Festivali kapsamındaki Rehber Aydın şiir ödülü üretken gazetecimiz Abidin Yağmur’a çok yakışmış. Yıl 2008, 6-20 Kasım tarihli resim sergimizi Mersin Teoman Ünüsan Sanat Galerisi’nde Sevgi Olsun Sanat başlığıyla gerçekleştirmişiz. Açılış kokteyli veda kokteyli etkinliğimizin ilkinde Silifke Belediye Başkanı Bayram Ali Öngel, Kültür Müdürü Lütfü Uğur bizimle ve konuklarımızlaydı. Sanatçımız Nafi Çelik’in yorumu ile veda kokteylinde Fazıl Hüsnü Dağlarca’yı şiirleriyle anıp; Abidin Yağmur’a ödül kazandıran saygıdeğer şairimiz Rehber Aydın’ın şiir kitabını imzalamasını gerçekleştirdik. Edebiyat Fakültesi öğrencilerinin yoğun katılımı anlamlıydı. Veda etkinliğinde Taşucu Belediye Başkanı Ali Şahin bizimleydi. Mersin Lisesi’nden okul ve sınıf arkadaşım Bülent Akbaş’ı sergisi için kutluyorum. Işıklar içinden Rehber Aydın’ımız ışık oluyor hala. Kültürde sanatta güzelliklere ihtiyacımız var. Emek verenler hem çok hem çok sağ olsunlar.